به گزارش ایذه نامه ؛ این شهرستان به واسطه موقعیت جغرافیایی خود از جمله کوهستان‌های سر به فلک کشیده؛ همواره در طول ایام مختلف و هزاره‌های دور به عنوان یکی از استاتژیک‌ترین مناطق ایران بوده و به واسطه این ادوار همواره یادگارانی به واسطه سنگ از آن برجای مانده است.
شیرهای سنگی به عنوان یکی از نمادهای منحصر به فرد و شاید اختصاصی مردمان بختیاری همواره ریشه‌ای ناگسستنی در میان مردمان این دیار داشته است.
شیرسنگی یا همان «بردشیر» همواره نمادی خاص برای بزرگ مردانی بود که حداقل تاریخ قبیله و اقوامش نام وی را تا چند دهه بعد بر سر زبان دارند و وجود شیرسنگی به عنوان نمادی قابل اثبات بر مزار وی، سندی تاریخی را رقم زده است و همواره یک تاریخ را در سینه خود قرار داده است.
در عصر جدید با وجود آسان شدن کار مجسمه‌سازی و تندیس‌ها، هیچ گاه تکنولوژی نتوانسته است نمونه‌ای با هویت و ارزشمند از شیرهای سنگی دست‌ساز قدیمی را طراحی و ایجاد کند و هنر دست در کنار هنرنمایی هنرمندان سنگ تراش باعث خلق آثاری بی‌نظیر در سنگ به نام شیرهای سنگی شده است.
با وجود این تفاسیر، صرفا نه فقط داشتن چنین آثاری بلکه حفظ و نگهداری آن در این دنیای بی‌حال ماشینی، یکی از وظایف اصلی متولیان میراث فرهنگی، فعالان این حوزه، دهیاران و تمام اقشار جامعه است. ولی با این وجود، این روزها نه تنها مراقبتی دیده نمی‌شود، بلکه فرو افتادن هرکدام بر خاک و یا به تاراج رفتنشان به دست سوداگران، پایانی است بر بخشی از هویت مردمان این دیار. پایانی که با درایت و برنامه‌ریزی متولیان می‌تواند کمی خوش باشد.
این روزها در فضای مجازی و محافل مختلف صحبت از تاراج شیرهای سنگی در گورستان‌های شهر ایذه است، گورستان‌هایی که سال‌ها نماد آن بوده‌اند و امروز با اندک سنگ‌هایی صرفا نام شیرسنگی را یدک می‌کشند و آنچه تاکنون در این رابطه دیده نشده است، اعلام موضع از سوی متولیانی است که نداشتن برنامه در کارشان باعث شده است تا امروز شاهد چنین روایاتی در فضاهای حقیقی و مجازی باشیم.
در این بین؛ حساسیت‌های دوستداران و فعالان حوزه میراث فرهنگی با توجه به مسائل پیش آمده در شکستن و سرقت شیرهای سنگی در گورستان‌های قدیمی شهر ایذه باعث شده است تا ارزش این داشته‌ها بیش از پیش در میان مردمان این دیار شناخته شود، ارزشی که شاید همچنان متولیان امر آن را درک نکرده باشند.
پس از انقراض شیرهای ایرانی، نوبت به شیرهای سنگی رسیده است
دکتر اردشیر صالح‌پور استاد دانشگاه هنر تهران و پژوهشگر فرهنگ و هنر در رابطه با آسیب دیدن و بی‌توجهی به شیرهای سنگی شهرستان ایذه و کاهش آن در طول سال‌ها و ماه‌های اخیر اظهار کرد: پس از انقراض شیرهای ایرانی در زیست محیط حالا نوبت به انقراض شیرهای سنگی بر مزارگهان بختیاری رسیده است.
وی افزود: مایه تاسف بیشتر از آنجاست که در حالی که سایرین به دنبال کسب و حتی گاها جعل هویت هستند بختیاری هویت خود را پاک می‌کند و قدیمی‌ترین و زیباترین نشانه‌های حجمی خود را که منحصر و مختص به اوست را از دست می‌دهد.
پژوهشگر فرهنگ و هنر کشور ادامه داد: شیر در فرهنگ ایرانی نمادی کهن و دیرینه است. نمادی که مظهر شجاعت، دلاوری، برکت و قدرت است و بختیاری‌ها به رسمی باستانی و ایرانی بر گور مردان بزرگ، پهلوانان، شهیدان و افراد شایسته شیرهای سنگی قرار می‌دادند.
صالح پور ااضافه کرد: این شیرها عمدتاً در حالتی نسبتاً تهاجمی با دندان‌ها و دهان غربی و پنجه‌های گشوده و در فرم و حجمی ویژه از سنگ‌های کوهستان بریده و توسط سنگ‌تراشان هنرمند به زیباترین شکلی تعبیه و بر دو پهلوی آنان نشانه‌ها و ابزار و آلات جنگ به نمایش گذاشته شده و بر گرده آنان مشخصات متوفی حکاکی شده است.
با وجود ثبت ملی حفاظتی از شیرها نمی‌شود
وی با بیان اینکه در ایذه و گورستان شهسوار ما شاهد مهم‌ترین و زیباترین شیرهای سنگی هستیم گفت: این شیرها در سالیان اخیر از صدمات انسانی آسیب بسیار دیده‌اند؛ بسیاری از آنها شکسته، برخی افتاده و بسیاری نیز هنوز برپا ایستاده‌اند و این باعث تاسف است که با وجود ثبت ملی شدن به عنوان میراث فرهنگی، هیچ حفاظت دقیقی از آنها صورت نمی‌پذیرد.
صالح‌پور با بیان اینکه شیرهای سنگی گورستان شهسوار ایذه مدام در معرض آسیب‌های جدی قرار دارند افزود: این گورستان شیرهای سنگی به تنهایی می‌تواند یکی از مراکز جلب گردشگران ایرانی و بازدید کنندگان خارجی قرار باشد.
وی با تاکید بر اینکه این شیرها نشان هویتی بختیاری‌اند و باعث دریغ و حسرت بسیار است که در معرض تاراج و انقراض قرار گیرند ادامه داد: این آثار شاخص‌ترین نمادهای فیزیکال از آثار تجسمی هنر بختیاری‌اند. تنوع و گونه آنان از حیث هنری و نقش و نگارها و نگارکنندهایشان بسیار جالب توجه است و آنان اکنون دیگر اشیای موزه‌ای به شمار می‌روند و وظیفه ما حفاظت و نگهداری از آنان است.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه این شیرهای سنگی شناسنامه مردمان آن سرزمین‌اند و مگر انسان می‌تواند شناسنامه و هویت خود را پاک کند عنوان کرد: این رویه به مانند این است که پلنگی بخواهد خال‌های خود را پاک کند و او دیگر پلنگ نیست.
صالح‌پور اضافه کرد: بختیاری با هویت و فرهنگش زنده است. هویت؛ نماد حیات فرهنگی هر جامعه‌ای است و جامعه بی‌هویت جامعه‌ای بی‌رنگ، بی‌نشان و بی‌جان است.
وی با اشاره به تلاش‌های سوداگران و سودجویان میراث فرهنگی برای نابودی آثار ملی و فرهنگی با سرقت آنها گفت: با تأسف باید گفت که قصور، غفلت و کم توجهی مدیران و مسئولان میراث فرهنگی شهرستان نیز عامل موثری بوده است زیرا تلاشی برای حفظ این آثار فرهنگی نمی‌کنند.
مدیران حفاظت از میراث را از پشت میزشان دنبال می‌کنند
صالح‌پور با تاکید بر اینکه سوء مدیریت و نداشتن امکانات لازم نیز در شکل کلان و در کلان‌تر از آن نیز بی‌تفاوتی مدیران استانی که گاه حفاظت آثار را تا آن سوی میز کارشان فقط دنبال می‌کنند عامل اصلی نابودی میراث فرهنگی در ایذه بوده است.
وی با بیان اینکه میراث در اداره‌ها نیست و در دشت، صحرا، دشت و دمن است عنوان کرد: به نظر می‌آید مسئولیت، تعهد و دلسوزی و عشق در این امر کاهش یافته و عوامل عدیده‌ای دست به دست هم داده که موجب این سرقت‌ها و نابسامانی فرهنگی شده‌اند.
صالح پور گفت: با تاسف شنیده می‌شود که برخی از این شیرهای سنگی مصروقه را جهت تزیین بناها به کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس می‌فروشند و نیز برخی را در حیات و منزل و ساختمان هاشان به کار می‌گیرند. در رسم بختیاری اهانت و تعرض به سنگ مزارها و گورهای مردگان امری مضموم و غیر انسانی تلقی می‌شود و سنگ مزارها و شیر سنگی‌ها همیشه واجد حرمت بودند و دریغ که این ارزش‌های عرفی و سنتی نیز دستخوش ناملایمات اجتماعی شده‌اند.
وقتی نتوان از میراث خود حفاظت کرد چگونه می‌توان آن‌را ثبت جهانی کرد؟
وی تاکید کرد: تا زمانی که نتوانیم از ساده‌ترین و آشکارترین نشانه‌های میراثی خود حفاظت کنیم چگونه می‌توانیم میراث فرهنگی، یافته‌ها، آثار، ابنیه، تاریخ، قدمت و دیرینگی سرزمینمان را در قالب ثبت جهانی به جهانیان معرفی کنیم؟ فراموش نکنیم فرهنگ تحویل بار مردگان به زندگان است و ما نیز وظیفه داریم ضمن صیانت از این امانات فرهنگی و باستانی آنان را به آیندگان صحیح و سالم تحویل دهیم.
صالح‌پور افزود: این آثار متعلق به ما نیستند، بلکه متعلق به بشریت و تاریخ‌اند و ما تنها وظیفه نگهداری، معرفی و بهره‌وری فرهنگی آنان را به عهده داریم. هرگونه خدشه و دخل و تصرف و تخریب و سرقت به منزله اهانت و خیانت به تاریخ و هویت خودی است.
وی با اشاره به اینکه جهت حفاظت و زمینه‌های ثبت جهانی اقداماتی از سوی نخبگان فرهنگی شهرستان صورت گرفته است گفت: در راستای همین اهداف، حفظ، نگهداری، تبلیغ، ترویج و معرفی هرچه بیشتر و به منظور ثبت جهانی آثار شهرستان ایذه؛ تشکلی تحت عنوان پویش مردمی ثبت جهانی ایذه با حضور علاقه‌مندان، نخبگان، دلسوزان و اهالی فرهنگ و هنر تشکیل شده و به ثبت رسمی نیز رسیده است.
صالح پور بیان کرد: این امر ضمن یادآوری این نکته که فرهنگ و میراث امری مردمی است و حافظان اصلی میراث و فرهنگ خود مردم هستند تشکیل شده و قصد دارد تا در غیاب مسئولان ذی‌ربط که طی سالیان اخیر بسیار ضعیف عمل کرده‌اند، زمینه ثبت جهانی میراث ایذه را فراهم آورند.
تبدیل کوشک تاریخی نورآباد ایذه به پایگاه معتادان
پژوهشگر فرهنگ و هنر با تاکید بر اینکه جای تاسف است که موزه باستان‌شناسی ایذه ماهاست که در تعطیلی به سر می‌برد اظهار کرد: آثار موجود در این موزه مدام در معرض تخریب هستند. قلعه تاریخی نورآباد که به عنوان موزه مردم‌شناسی در سال ۱۳۸۲ مرمت شده بود، تخریب و هم اکنون بی‌در و پیکر و بدون حفاظت به پایگاه معتادان تبدیل شده است.
وی با انتقاد از مدیران متولی میراث فرهنگی در شهرستان ایذه اضافه کرد: ریاست‌های ادواری و غیر بومی اغلب موجب تعطیلی این حوزه شده‌اند و عدم حضور مسئولان در شهرستان آسیب دیگریست که بر این ماجرا رفته است و پایگاه میراث فرهنگی در اعمال کوچکترین وظیفه وظایف خود ناتوان است.
صالح پور اضافه کرد: پایگاه میراث فرهنگی گاه نگهبانان که خود را وظیفه حفظ و نگهداری آثار را دارند به شکستن و تخریب آثار همت می‌گمارند و فجایعی از این دست را مرتکب می‌شوند. اینان همه مواردی هستند که جز تاسف و شرمساری حاصلی نداشته و مایه تاسف است که شهر کهن و باستانی ایذه که به عنوان یکی از مراکز بزرگ ایلامی به استناد آثار کول فرح (نارسینا)، اشکفت سلمان (تاریشا) و سایر آثار و ادوار پارتی، اشکانی، الیمایی و نیز پایتختی اتابکان لر در دوره‌های متفاوت تاریخی اکنون در بدترین وضعیت نگهداری میراث فرهنگی به سر می‌برد.
تب موهوم گنج‌یابی روح شهر را آزرده است
وی با اشاره به حفاری‌های غیرمجاز در سطح شهرستان عنوان کرد: این مورد عمق فاجعه است. امامزاده‌ها و مقبره‌های متبرکه مورد حفاری‌های غیرمجاز قرار گرفته و حرمت و اعتقادات و باورهای مذهبی خدشه‌دار شده و بسیاری از آثار به تاراج رفته‌اند. عده‌ای با فلزیاب‌ها به جان آثار افتاده و هویت و تاریخ این سرزمین را مورد تعرض قرار می‌دهند.
صالح‌پور با بیان اینکه عده‌ای در حیات خانه‌ها و منازل‌شان دست به حفاری‌های غیر مجاز می‌زنند و تب موهوم گنج یابی روح شهر را آزرده است. این کاستی‌ها و تعرض‌ها اگر با همین روش پیش رود دیری نمی‌گذارد که از تاریخ و شناسنامه این مرز و بوم چیزی باقی نمی‌ماند.
این فعال حوزه میراث فرهنگی تاکید کرد: وظیفه مسئولان، مدیران، مردم، اهالی فرهنگ دوست و مشتاقان و علاقه مندان تاریخ این شهر و دیار است که آثار هویتی شهر را حفظ کرده و آن‌را به عنوان پشتوانه فرهنگ ملی کشور و میراث فرهنگ بشری صیانت کرده و به آیندگان بسپارند.
شیرهای سنگی بخشی از هویت ماست
غلامحسین عالیپور مدیر موسسه فرهنگی آیاپیر نیز درباره بی‌توجهی به شیرهای سنگی و گورستان‌های شیرسنگی در شهرستان ایذه اظهار کرد: شیر در فرهنگ لر بختیاری جایگاه مهمی دارد، نمادی ویژه در هنر و فرهنگ این مرز و بوم است که ریشه در تاریخ و تمدن هلتمتی (ایلام باستان) دارد. شیر در فرهنگ و هنر بختیاری علاوه بر هنرهای تجمسی مانند تندیس (بردشیر یا شیرسنگی) و حکاکی و نگار کند روی سنگ قبرها و… در ادبیات فولکوریک نیز پرکار بوده و از نمادهای مهم هنر و فرهنگ لر بختیاری است.
وی افزود: از سایت موزه‌های مهم شیرسنگی یا بردشیر می‌توان به سایت موزه شهسوار ایذه که در تاریخ ۲۷ بهمن ۱۳۷۸ به شماره ملی ۲۵۹۶ ثبت شده است و همچنین شیرسنگی‌ها فالح بخش سوسن اشاره کرد که هنوز ثبت ملی نشده است.
مدیر موسسه فرهنگی آیاپیر ایذه با بیان اینکه شیرهای سنگی بخشی از هویت ماست ادامه داد: این شیرهای سنگی به لحاظ گردشگری و اقتصادی دارای اهمیت هستند و می‌توانند گردشگران داخلی و خارجی زیادی را جذب کنند که باعث رونق اقتصاد و گردشگری منطقه می‌شود.
عالیپور ادامه داد: شیرهای سنگی مورد بی‌مهری قرار گرفته‌اند که باعث تعدی، تجاوز و تعرض قاچاقچیان شده است و تعداد زیادی از این شیرهای سنگی توسط آنها به سرقت رفته یا شکشته شده است.
وی بیان کرد: راهکار حفاظت از شیرهای سنگی آگاهی، اطلاع‌رسانی عمومی و کمک‌گیری از بومیان هر منطقه برای حفاظت از این آثار تاریخی و ارزشمند است. همچنین آموزش و فعالیت توسط انجمن‌های مردم نهاد در راستای صیانت از بردشیر‌ها یا شیرهای سنگی است.
مدیر موسسه آیاپیر با اشاره به اینکه در حال حاضر اداره میراث فرهنگی، پایگاه میراث فرهنگی، اداره کل میراث فرهنگی و وزارت میراث عملا خنثی هستند و هیچ طرح و راهکاری برای حفاظت و صیانت از شیرهای سنگی تاریخی ندارند. لذا مردم بختیاری به خاطر ارزش تاریخی و گردشگری و اقتصادی این شیرها سنگی شیر بان و نگاهبان آنان باشند.
با این نوع حفاظت نسل شیرهای سنگی منقرض می‌شود
فاطمه مرادی عضو شورای اسلامی شهر ایذه و از فعالان حوزه فرهنگی و اجتماعی این شهرستان با اشاره به بی‌توجهی میراث فرهنگی شهرستان ایذه نسبت به آثار تاریخی از جمله شیرهای سنگی اظهار کرد: با وجود آسیب‌ها بر پیکره شیرهای سنگی همچنان گوش کسی به عنوان مسئول بدهکار نیست و آب از آب تکان نمی‌خورد و از اداره میراث ایذه حرکتی دیده نمی‌شود.
وی افزود: از متولیان میراث فرهنگی جز تابلویی بر تارک دیوار آن اداره چیز دیگری وجود ندارد و از اداره آن نیز جز علف‌های زرد چیزی دیده نمی‌شود و محوطه این اداره نشانگر میزان مدیریت مسئولان آن در میراث فرهنگی شهرستان ایذه است.
عضو شورای اسلامی شهر ایذه ادامه داد: در بی‌تفاوتی و ضعف ادارت متولی، با تبر سوداگران و سودجویان هر بار تکه‌ای از وجود تاریخ، هویت و نشان اصالت این شهرستان به خاک می‌افتد.
مرادی با بیان اینکه سودجویان نمادها و نشانه‌های شجاعت مردانگی دلاوری و وطن‌دوستی را چپاول می‌کنند اضافه کرد: نباید متولیان امر نسبت به وظایف کاری خود آنقدر بی‌تفاوت باشند تا شیرهای سنگی و سایر میراث فرهنگی منطقه به‌راحتی روی خاک بیفتند و از بین بروند.
وی گفت: سال‌های گذشته که به‌سمت قبرستان تاریخی شهسوار می‌رفتیم شیرهای سنگی همانند گله‌ای در کوهپایه با ابهت تمام به صف ایستاده بودند و با نقش‌های زیبا و نمادینی که بر پیکره‌شان هک شده بود نمایش شجاعت به راه می‌انداختند ولی اینک و در سال‌های اخیر یا شکسته شده‌اند و یا از تعداد آنها کاشته شده است.
سوجویان فکر می‌کنند در شکم شیرهای سنگی گنج مخفی است!
مرتضی امامی از محققان و پژوهشگران تاریخ و فرهنگ بختیاری نیز در رابطه با کاهش و ناپدید شدن شیرهای سنگی در قبرستان‌های ایذه اظهار کرد: تا چند سال پیش در بسیاری از گورستان‌های قیدیمی ایذه از جمله شهسوار، دوپک سوسن و فالح تعداد قابل توجهی از شیرهای سنگی خودنمایی می‌کرد ولی در پی عدم حفاظت صحیح از این آثار، تعداد آنها به شکل قابل توجهی کاهش پیدا کرد.
وی با اشاره به شکستن برخی از این شیرهای سنگی به دست سودجویان گفت: متاسفانه در بین برخی از افراد این ذهنیت وجود دارد که در درون شکم شیرهای سنگی، گنج مخفی شده است و از این رو عده‌ای با این تفکر برای رسیدن به گنج اقدام به شکستن آثار ارزشمند تاریخی و هویتی منطقه می‌کنند.
این فعال حوزه فرهنگی شهرستان ایذه تاکید کرد: متولیان می‌بایست با اهمیت و حساسیت بیشتری نسبت به حفظ و نگهداری این داشته‌ها و انتقال به نسل‌های آینده تلاش کنند.
مفقود شدن شیرها در قبرستان به منزله سرقت است
دبیر انجمن دوستداران میراث فرهنگی شهرستان ایذه با اشاره به انتشار خبر سرقت شیرهای سنگی در این شهرستان و فروش به کشورهای حاشیه خلیج فارس اظهار کرد: سابقه سرقت شیرهای سنگی در منطقه وجود داشته است و عده‌ای در برخی از گورستان‌های قدیمی خارج شده از زیر آب دریاچه نیز با خارج کردن شیرسنگی و انتقال به منطقه دیگر اقدام به صیقل دادن اثر، اقدام به نصب در قبور جدید مناطق دیگر می‌کنند.
وی با بیان اینکه باید دید برای استفاده از شیرهای سنگی در منازل مصداقی وجود دارد یا خیر، افزود: قاچاق شیرهای سنگی را تایید کنیم، زیرا وقتی یک یک شیر سنگی مفقود می‌شود یعنی سرقت شده است ولی در این رابطه که به کجا منتقل می‌شوند اطلاعاتی به دست نیاورده‌ایم.
فرامرز خوشاب با بیان اینکه از جهتی انتشار خبر قاچاق شیرهای سنگی از سوی راوی از یک جهت جای تقدیر دارد ولی از جهاتی نیز جای نقد دارد گفت: با نشان دادن آدرس وجود چنین مناطقی در شهرستان ایذه نیز منطقه به قاچاقچیان نشان داده شده است و این مساله نیز می‌تواند تهدیدی برای شیرهای سنگی دیگر باشد.
خوشاب با بیان اینکه در رابطه با حفظ و نگهداری شیرهای سنگی هیچ اقدام عملی که از طرف مسئولان مربوطه ندیده‌ایم و هیچ حفاظتی نشد ادامه داد: با مشخص شدن سرقت و قاچاق این آثار از شهرستان تنها اتفاقی که افتاد، قاچاقچی‌های این آثار اطلاعات جدیدی برای کار خود به دست آوردند و یک راه درآمدزایی جدید پیدا می‌کنند.
وی با بیان اینکه اگر در حوزه مراقبت و نگهداری در بخش دولتی اقدامی انجام نشود قطع به یقین باید در آینده باید به صورت گسترده شاهد قاچاق شیرهای سنگی باشیم، اضافه کرد: پایش، کنترل ماهواره‌ای و رصد با استفاده از تکنولوژی و جی پی اس روی هر شیرسنگی آن هم مطابق اصول وزارت میراث فرهنگی و با نظارت کارشناسان این مجموعه از جمله راهکارهای مهم و اساسی خواهد بود.
خوشاب با اشاره به ظرفیت گورستان شیرهای سنگی شهسوار و ضرورت توجه به این سایت غنی از شیر سنگی بیان کرد: قدیمی‌ترین شیرهای سنگی بختیاری در شهرستان ایذه و گورستان شهسوار قرار دارد و با توجه به پیشینه شهرهای سنگی بختیاری که قدمت آن به دوران صفویه باز می‌گردد می‌توان ادعا کرد که ایذه خاستگاه شیرسنگی است.
خوشاب ادامه داد: با توجه به اینکه گورستان شیرهای سنگی یک مکان مشخص و دارای محدوده است می‌طلبد میراث فرهنگی با حضارکشی، نصب دوربین و راه اندازی اتاقک نگهبانی در راستای حفظ و مراقبت از این آثار در مقابل سرقت و آسیب دیدن بکوشد.
وی اشاره به نقش مشخص دهیاران به ویژه دهیاران روستاهایی که دارای گورستان شیرهای سنگی است گفت: با توجه به اینکه وظایف دهیاران مشخص است، این افراد می‌بایست در راستای وظایف فرهنگی خود در حفظ و مراقبت از شیرهای سنگی به عنوان داشته‌های فرهنگی کوشا باشند و در کنار آن باید به این نکته اشاره کرد؛ همان گونه که شهرداری متولی گورستان‌های شهری است قطعا دهیاران و بخشداری‌ها نیز متولی گورستان‌های روستایی هستند و آنها نیز باید در مقابل سرقت‌ها و عدم مراقبت از شیرهای سنگی منطقه خود پاسخ گو باشند.
خوشاب با بیان اینکه سرقت از گورستان‌ها یک بخش مساله است، ولی اینکه شیرهای سنگی چگونه از رد می‌شوند نیز باید مورد توجه قرار گیرد بیان کرد: وظیفه بین تمام نهادها و دستگاه‌ها است تا برای پیشگیری از به تاراج رفتن آثار ملی این منطقه بیشتر پای کار بیایند.
وی با اشاره به ضرورت راه‌اندازی اداره میراث فرهنگی در بخش سوسن گفت: افزایش نیروهای یگان حفاظت میراث فرهنگی، توجه به تامین مایحتاج اداری و خودوریی آنها و از همه مهم‌تر استفاده از یک مدیر با مسئولیتی که در شهرستان حضور داشته باشد از جمله موارد با اهمیت است که می‌بایست مورد توجه قرار بگیرد.
خوشاب با بیان اینکه ایذه یکی از کانون‌ها و مراکز مهم میراث فرهنگی در سطح استان است افزود: با وجود اینکه ارزش و اهمیت میراث فرهنگی در شهرستان ایذه بسیار بالاست ولی مدیر آن از زمان گرفتن مسئولیت در بسیاری از روزهای ماه در اداره حضور ندارد و در این سو مدیریت این فرد بسیاری از افراد سهیم هستند. چرا ا وجود چنین مدیری و غیبت‌های ادامه‌دار وی، تاکنون وی در این پست در ایذه وجود دارد؟
وی با درخواست از استاندار جدید خوزستان برای ساماندهی به وضعیت مدیریت میراث فرهنگی در استان خوزستان اظهار کرد: یکی از فاجعه‌بارترین مسائل میراث فرهنگی در استان خوزستان، راس مدیریت آن است و استاندار جدید اگر می‌خواهد نشان دهد که حوزه میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری برایش اهمیت دارد می‌بایست علاوه بر عزل مدیر ناکارآمد، در رابطه با کم کاری وی در عدم برخورد با مدیری که در طول ماه ۱۵ الی ۲۰ روز در محل کار و شهرستان حوزه مدیریت خود حضور ندارد اقدام کند.
دبیر انجمن دوستداران میراث فرهنگی شهرستان ایذه با تاکید بر اینکه شیرهای سنگی یک بخش کوچک از سو مدیریت در حوزه میراث فرهنگی شهرستان ایذه است ادامه داد: تعطیلی و مشکلات کوشک نورآباد، عدم ساماندهی کولفرح، سو مدیریت در اشکفت سلمان و دیگر آثار تاریخی و باستانی شهرستان ایذه نمونه‌های دیگری از سو مدیریت در میراث فرهنگی شهری است که بالاترین ظرفیت آن همین حوزه میراث فرهنگی است.
خوشاب با بیان اینکه یکی از مهم‌ترین راه‌های توسعه پایدار شهرستان ایذه توجه به حوزه میراث فرهنگی است اضافه کرد: برای آوردن یک صنعت به شهرستان ایذه می‌بایست میلیاردها تومان اعتبار به شهرستان آورد ولی بسترهای میراث فرهنگی برای ایجاد اشتغال و درآمد فراهم است و با حداقل اعتبار می‌توان به قطب ثابت و پایدار در حوزه گردشگری تبدیل شد.
سرقت شیرهای سنگی صحت ندارد!
در حالی که ادعا کنندگان سرقت و قاچاق شیرهای سنگی به کشورهای حاشیه خلیج فارس هیچ‌گونه اسنادی از این قاچاق ارائه نداده‌اند، اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان خوزستان طی خبری سرقت و قاچاق شیرهای سنگی در ایذه را تکذیب کرده است.
شیرهایی که نیستند کجایند؟
یکی از فعالان حوزه میراث فرهنگی با اشاره به جوابیه مذکور اظهار کرد: ما نیز قبول داریم که برای سرقت این آثار به خارج از کشور سندی وجود ندارد ولی باید بررسی شود که قبرستانی که در گذشته چندین شیر سنگی داشته است، حالا آن حجم از شیرهای سنگی به کجا رفته‌اند و کاهش آنها به چه دلیل بوده است؟
انتهای پیام/