ایزنا – یادداشت // هیچ چیز در گیتی عبث و بیهوده آفریده نشده است، در هر شیئی آیت و نشانه‌ای از حقیقتِ وجود آفریننده نهفته است و این کلام خداست و آنچه امروز ساخته می‌شود ادامه سازندگی‌های بشر در دوران اولیه ی حیات است.

انسان خلاق به‌منظور بالا بردن سطح دانش عمومی، آموزش و شناخت و درک و عبرت، به اندیشه‌ی ساخت موزه رسید.

در جهان، هرساله بر تعداد موزه‌ها افزوده می‌شود. این افزونیِ روبه رشد گویای اهمیت موزه در اجتماع کنونی بشر است و نشان‌دهنده نقش حساسی است که موزه‌ها در جهت آموزش و تکمیل آگاهی‌های انسان دارند. لذا افتتاح هر موزه‌ای بی‌شک نیازمند دارا بودن  زیر ساخت‌ها ی اصولی و امکانات امنیتی ویژه‌ایاست تا بتوان با اطمینان کامل اقدام به بازگشایی و دعوت عمومی نمود.

موزه‌ی باستان‌شناسی شهرستان ایذه از  موزه‌های تازه تأسیس کشور بوده که در حال طی کردن مراحل ساخت است.

*موزه‌ای با امتیاز قبلی و تبلیغات فعلی!

موزه‌ای که در دوره مدیرکل سابق سازمان میراث فرهنگی استان دستور ساخت آن صادر  و با پیگیری‌های ریاست پیشین میراث فرهنگی شهرستان ایذه به مراحل پایانی و بازگشایی خود نزدیک می‌شود ولی متأسفانه این حقیقت را نباید نادیده گرفت که هنوز این ساختمان در مرحله‌ای نیست که بشود آن را به‌عنوان یک موزه‌ی با استانداردهای ممکن شناخت و  افتتاح کرد.

با توجه به نگرانی‌های ممکن از طرف فعالان فرهنگی و اجتماعی و بخصوص انجمن‌های دوستدار میراث فرهنگی، افتتاح این موزه در این شرایط با توجه به ایرادهای فراوان کارشناسی شده تاکنون، به منزله‌ی امحا قسمتی از تاریخ است.

طبق نگاه کارشناسی انجمن دوستداران میراث فرهنگی ایذه و تماس‌های فعالان فرهنگی شهرستان، موزه‌ای که با حجم عظیمی از تبلیغات در فضای مجازی و حقیقی به‌زودی آغاز به‌کار خواهد کرد، به‌ هیچ‌ عنوان واجد شرایط افتتاح نیست.

ازجمله ایرادهایی که می‌توان در نگاه اولیه متوجه این موزه در شهرستان ایذه شد بدین شرح است:

۱– با توجه به فضای کاملاً محصور موزه و استفاده از گچ در دیوارها و بدنه که باعث جذب نم و رطوبت شده و باعث می‌شود که موزه به مکانی غیرقابل تحمل تبدیل گردد، پیشنهاد می‌شود گچ به‌کار رفته پیش از بازگشایی تخریب و از موادی استفاده شود که به آثار آسیب وارد نکند.

۲– استفاده از ویترین‌های غیر استاندارد و ارتفاع نامتعارف آنها که می‌تواند باعث خستگی و آزار  بازدیدکنندگان شود باید اصلاح گردد.

۳– فقدان برق اضطراری که جزو ملزومات موزه است، آن هم با توجه به سدهای بی‌شمار در منطقه باید فوری در دستور کار قرار گیرد. باید متوجه بود که هرگونه قطعی برق می‌تواند موزه را هم از جهت تهویه هوا و مهم‌تر اینکه ازنظر امنیتی به خطر بیندازد.

۴– با توجه به تجربه‌ای که در اشکفت سلمان از گذشته داریم، سیستم دوربین‌های مداربسته‌ی موزه بسیار مبتدی و غیر استاندارد است. فاصله زمانی بین نصاب و سرویس‌دهندگان دوربین‌ها با شهرستان هم از جمله معایب چشمگیر است.

۵– درب ورودی موزه استانداردهای اولیه را در برابر سرقت نداشته و از امنیت لازم برخوردار نیست.

۶– تجهیزات سرمایشی و گرمایشی به‌کار رفته در موزه متناسب با شرایط آب و هوایی ایذه نیستند.

۷– عدم وجود نیروی انسانی متخصص و یا مرتبط برای اداره و کنترل موزه.

۸– متأسفانه  وضعیت هیأت امنا و نحوه اداره موزه فاقد هرگونه چارچوبی است و عدم مشخص بودن چارت موزه باعث می‌شود که بپذیریم این موزه هیچ شباهتی به یک موزه استاندارد ندارد.

۹– عدم استقرار کیوسک نیروی حراست و محافظ موزه که از ملزومات یک موزه است.

۱۰– تجهیزات بی‌سیمی و خودروی نیروهای یگان حفاظت میراث فرهنگی در شهرستان ایذه به‌کلی وجود خارجی ندارد در حالی که داشتن ابتدایی‌ترین تجهیزات بی‌سیمی و خودرو از الزامات یک موزه است.

۱۱– نوع و نحوه‌ی جابه‌جایی آثار از مخزن به موزه و بالعکس به‌ هیچ‌ وجه ایمن نیست و هیچ‌گونه مخزنی برای نگهداری از آثار در شرایط بحرانی در محل موزه وجود ندارد.

۱۲– وضعیت نورپردازی و نوردهی به آثار کاملاً غیر استاندارد و ابتدایی است که هیچ فرقی با یک منزل مسکونی معمولی ندارد.

۱۳– عدم وجود یک نمای آبرومندانه برای موزه.

۱۴– کتابخانه و مرکز ارائه اطلاعات علمی مربوط به آثار برای پژوهشگران و دانشجویان و علاقه‌مندان در موزه وجود ندارد.

۱۵– هیچ‌گونه سایت و یا مرکز الکترونیکی ارائه خدمات برای بازدیدکنندگان طراحی نشده است.

از این دست مشکلات می‌توان بی‌شمار ایراد دیگر را نیز برشمرد که همگی به این حقیقت بزرگ گواهی می‌دهند که این موزه هنوز قابلیت بازگشایی نداشته و باید مراقب باشیم که از هول حلیم در دیگ نیفتیم.

در این شرایط باید اذعان داشت که تنها دستاورد کوتاه مدت موزه می‌تواند  استفاده تبلیغاتی از این ابزار فرهنگی درجهت منافع انتخاباتی پیش رو باشد، کما اینکه دستاورد تلخ دراز مدتی مثل نابودی تاریخ یک منطقه را نیز نباید از خاطر دور نگاه داشت.

پروژه بازی یا پروژه‌سازی عنوانی است که این روزها و به خصوص با نزدیک شدن به فصل انتخابات مجلس شورای اسلامی، جنبه‌های تبلیغاتی خود را بیشتر از هر زمانی به همگان نشان خواهد داد.

*پروژه‌هایی عجله‌ای و خارج از دستور برای خروج از بحران انتخابات

شهرستان ایذه از آن دست شهرستان‌هایی است که طی سال‌های گذشته و در دمادم انتخابات همیشه شاهد پروژه‌های شعاری ویا شعارهای پروژه‌ای بوده و این روند به مانند میراثی تلخ از یک  نماینده به نماینده دیگر منتقل شده و خواهد شد.

پروژه‌هایی مانند راه آهن اهواز-ایذه و فرودگاه به‌عنوان میراثی از دیروز و طرح انتقال آب و پتروشیمی به عنوان میراثی امروزی که شوربختانه هیچ‌کدامشان تاکنون رنگ حقیقت به خود نگرفته‌اند و در قالب شعارهایی دهان‌پرکن همانند بحث اشتغال جوانان بی‌شمار بیکار این منطقه  راکد باقی ماندند.

شرایط فعلی و ضعف‌های بی‌شمار ساختمان موزه شهرستان این هشدار را به مامی‌دهد که مراقب باشیم تاریخ یک کشور را قربانی فرصت‌های انتخاباتی و تبلیغات سیاسی خود  نکنیم و به‌جای تلاش در جهت عملکرد سازی های تبلیغاتی، متوجه این حقیقت باشیم که تاریخ بعدها گواهی خواهد داد چه کسانی کمر به نابودی میراث یک شهر و یک ملت بستند و چه کسانی با عملکردهای درست، خود به میراث یک کشور تبدیل شدند.

 

 

انتهای پیام/*

اخبار ایذه