یادداشت؛ فرشید اورکی نیا، خبرنگار و مهندس عمران – آژانس خبری ایذه (ایزنا)؛ شهرستان ایذه به واسطه قرار داشتن در یک منطقه متفاوت از نظر اقلیمی و آب و هوایی در استان خوزستان همواره از ظرفیت‌های خاصی در جهت توسعه برخوردار بوده است که می‌توانست با یک برنامه‌ریزی مدون و دوره‌‌ای در جهت پوشش هر یک از آنها برای رسیدن فعالان این حوزه‌ها به یک درآمد و اشتغال پایدار کوشید.

به عنوان مثال؛ اشکفت سلمان به عنوان یک اثر ملی و یکی از معروف‌ترین آثار تاریخی شهرستان ایذه و در مجاورت این شهر برای گردشگران همواره مورد توجه و استقبال بوده است ولی با یک نگاه کلی به تصاویر مسیر رسیدن به این اثر می‌توان عدم توجه به این ظرفیت برای تقویت گردشگری و اشتغال را به وضوح متوجه شد، مسیری که اگر تصاویر دهه گذشته را با امروز آن مقایسه کنیم متوجه بهتر بودن شرایط زیرساختی گذشته از جمله آسفالت جاده و فضای سبز آن خواهیم شد.

بدون شک با یک نگاه درآمدزایی به این محوطه پر رفت و آمد از سوی ادوار شورای شهر و شهرداران ایذه می‌توانستیم شاهد ایجاد زیرساخت‌ها و بسترهای مناسب هم در جهت جذب گردشگر بیشتر و هم ایجاد یک مکان همانند اماکن گردشگری شهرهای اصفهان، شیراز، کاشان و… برای تفریح، خرید و کسب شهرندان بود ولی در پی بی‌توجهی به این ظرفیت نه تنها به‌عنوان یک اثر ملی، بلکه به عنوان یک ظرفیت می‌شد یک الگوی مناسب در جهت برندسازی و هدف‌سازی گردشگری-درآمدی در این شهر به وجود آورد.

با این حال می‌شد تاکنون با سنگ فرش، نورپردازی، ایجاد فضای سبز مناسب، راه‌اندازی حمل و نقل درآمدزا مانند کالسکه، خودروی استیجاری جهت تفریح و حمل و نقل به پارکینک مسیر و همچنین بستن مسیر از جلوی تالار و ایجاد پارکینگ در زمین حاشیه تالار که متعلق به خود شهرداری است هم اقدام به تاسیس مجتمع رفاهی، تفریحی، بازارچه سنتی و اقامتگاه سنتی ویژه مسافران در پارکینگ فعلی کرد و هم با تبدیل این بخش به منطقه گردشگری هدف در جهت ایجاد اشتغال برای جوانان بیکار کوشید که این مساله یک سود دو و چندجانبه برای مجموعه شهرداری، افراد بیکار و گردشگران خواهد داشت و حتی گام گذاشتن افراد در مسیر تعریف شده نیز می‌توانست همراه با درآمد توجیه اقتصادی متقابل باشد.

حال با در نظر گرفتن ظرفیت‌های دیگر موجود در شهر ایذه که با مساله مدیریت شهری از جمله شورای شهر و شهرداری همسو است می‌شد از محل اماکنی چون کوشک نورآباد، ارگ اتابکان، پارک صخره‌ای، الهک و… به مانند محیطی چون درکه در تهران که فقط دارای فضای سبز است با بهره‌گیری از این آثار ارزشمند فضایی منحصر به فرد در جهت توسعه گردشگری و استفاده از میراث شهری در ایذه برای کسب درآمد و جذب توریست برداشت تا ایذه به مانند بسیاری از شهرهای کشور به یک شهر هدف گردشگری تبدیل شده و از استفاده فقط به عنوان یک شهر عبوری خارج شود.

*ضرورت توسعه بازارهای بومی و محلی در ورودی های شهر ایذه

این در حالی است که ایذه دارای 3 ورودی پر تردد به سمت استان‌های اصفهان و چهارمحال و بختیاری، اهواز و همچنین اندیکا و مسجدسلیمان است که با ایجاد بازارچه‌های گردشگری، صنایع دستی و توانمندی‌ها می‌توانست به‌عنوان یک مکان مناسب برای حمایت از تولیدات هنرمندان، روستاییان و اشغال شهروندان بهره برد و از این اماکن به عنوان صنعت گردشگری به یکی از اهداف دیگر گردشگران در ایذه تبدیل کرد تا در ایام مختلف سال باعث جذب توریست و ماندگاری در شهر ایذه برای بهره بردن از این آثار و در نهایت هزینه کرد به‌واسطه خرید شد که این کار می‌تواند به یک توسعه اقتصادی در شهر ایذه تبدیل شود.

بدون شک الگوبرداری کاندیدای شورای شهر ایذه از این جریان و اجرای آن با همکاری بخش خصوصی و شهروندان علاقه‌مند می‌تواند یک سرعت و جدیت به خود بگیرد و در زمانی بسیار کوتاه ایذه را به قطب واقعی گردشگری در خوزستان نه فقط در ایام زمستان و بهار به‌واسطه سرسبزی و زیبایی بلکه به واسطه فضای ایجاد شده تبدیل کرد.

شهر ایذه با ظرفیت‌های منحصر به فرد و خاص خود با یک مدیریت هدفمند از جانب شورای شهر و مجموعه آینده شهرداری ایذه می‌تواند شاهد یک آغاز جدید در عرصه گردشگری و توسعه ملموس و امیدوار کننده برای شهروندان باشد.

فرشید اورکی نیا – ایذه – خرداد 1400

انتهای پیام/*